13 kwietnia obchodzony jest Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. W tym roku przypada 82. rocznica tej niewyobrażalnej tragedii dokonanej wiosną 1940 r. przez sowieckie NKWD na osobisty rozkaz Stalina na tysiącach polskich oficerów, policjantach, żołnierzach Straży Granicznej i Korpusu Ochrony Pogranicza. Przez całe powojenne dekady zbrodnia ta była starannie ukrywana przez ówczesną władzę komunistyczną, która dążyła do wymazania jej z pamięci Polaków i do końca podtrzymywała kłamliwą narrację o niemieckim sprawstwie.
Po wkroczeniu Amii Czerwonej na wschodnie tereny II Rzeczpospolitej 17 września 1939 r., do niewoli dostało się około 250 000 Polaków, w tym 10 000 oficerów Wojska Polskiego. Zostali oni zamknięci w 3 głównych obozach: Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz wielu kazamatach NKWD. Wśród uwięzionych byli także powołani w chwili wybuchu wojny oficerowie rezerwy oraz przedstawiciele polskich elit i inteligencji – lekarze, prawnicy, nauczyciele szkolni i akademiccy, inżynierowie, literaci, dziennikarze, działacze polityczni, urzędnicy państwowi i samorządowi, ziemianie.
Decyzja o wymordowaniu prawie 22 000 spośród nich zapadła w marcu 1940 r. na wniosek szefa NKWD Ławrientija Berii, z uzasadnieniem, że (…) wszyscy oni są zatwardziałymi, niepoprawnymi wrogami władzy sowieckiej. Egzekucje trwały od 3 kwietnia do połowy maja i miały miejsce w Katyniu, Charkowie, Twerze, Kijowie i Mińsku. Polaków rozstrzeliwano nad leśnymi dołami, nocami w więziennych piwnicach, celując z broni krótkiej głównie w głowę i kark i często dobijając bagnetami.
Po odkryciu w 1943 r. masowych grobów przez Niemców i ekshumacjach z udziałem komisji złożonej m. in. z zagranicznych lekarzy, przedstawicieli Polskiego Czerwonego Krzyża i alianckich jeńców, władze sowieckie zerwały kontakty z polskim rządem londyńskim, oskarżając Polaków o współpracę z Niemcami, obwiniając tych ostatnich o śmierć polskich więźniów. Zdradziecko zachowały się mocarstwa zachodnie, które wówczas kierowały się wyłącznie swoimi interesami i antyhitlerowskim sojuszem ze Stalinem. Nad katyńską tragedią na długo rozpostarła się zasłona milczenia, kłamstw i obojętności, a za mówienie prawdy groziły surowe konsekwencje.
Podczas tegorocznego upamiętnienia 82. rocznicy zbrodni katyńskiej, wiązankę kwiatów na lokalnym miejscu pamięci na starym cmentarzu w Krościenku n. Dunajcem złożyli uczniowie Szkoły Podstawowej nr 2. Warto wiedzieć, że w katyńskich dołach śmierć znalazł m.in. ówczesny pułkownik WP pochodzący z Krościenka – Stanisław Cięciel (pośmiertnie awansowany na stopień gen. brygady), zaś w Twerze został zamordowany przedwojenny komendant Straży Granicznej w Krościenku Michał Lubieniecki.
KKoper
